Τελικά στην αστυνομία εκπαιδεύονται να γίνουν αστυνομικοί ή καμικάζι αυτοκτονίας;

Συνηθίζουμε να τα ρίχνουμε στο κράτος όλα τα στραβά αυτού του τόπου. Όμως δεν είναι ένα, δεν είναι δύο, είναι πολλά πια. Και το κράτος εδώ, έχει τεράστια ευθύνη.

Το άγχος του κάθε κυβερνώντα που είναι να μην του τύχει κάτι σοβαρό στην θητεία του, τον οδηγεί σε ερασιτεχνισμούς και λύσεις ανάγκης, όπως άλλωστε γίνονται όλα στην χώρα μας.

Τα περιστατικά με κακοποιούς, που πλέον δεν έχουν κανένα δισταγμό να χτυπήσουν στο ψαχνό, έχουν αυξηθεί επικίνδυνα κι έχουν κάνει τον κόσμο να αισθάνεται έντονα πάλι το αίσθημα ανασφάλειας.

Σ’ αυτή την άτυπη μάχη μεταξύ των κακοποιών και της αστυνομίας, η δεύτερη μοιάζει ανίκανη να αντιμετωπίσει το έγκλημα, είτε γιατί δεν υπάρχει η κατάλληλη εκπαίδευση είτε γιατί ο επιχειρησιακός σχεδιασμός, κάθε φορά, είναι λάθος.

Δεν είμαι εγώ εκείνος που θα κρίνει έναν αξιωματικό που εκπαιδεύει τον δόκιμο νεαρό αστυνομικό. Όμως, μετά από τέτοια περιστατικά, βγαίνουν στο φως απίστευτες καταγγελίες.

Μέχρι που άκουσα ότι οι ίδιοι αστυνομικοί, πληρώνουν από την τσέπη τους τα κράνη και τα αλεξίσφαιρα γιλέκα. Κι αν ισχύει αυτό, αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να είναι κάποιοι στις θέσεις τους ακόμη και πολύ περισσότερο γιατί ένα νέο παιδί να πάει να γίνει αστυνομικός;

Τα δύο 23χρονα παιδιά δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν. Να διασκεδάσουν. Να ερωτευτούν ενδεχομένως. Σίγουρα δεν πρόλαβαν να ονειρευτούν ότι θα κάνουν οικογένεια.

Κάποιος θα πει, επιλογή τους ήταν. Κι ενώ ήξεραν ότι με 700 ευρώ, κάθε μέρα έπαιζαν τη ζωή τους κορώνα γράμματα, πλήρωσαν το πάθος τους γι’ αυτή τη δουλειά.

Πολλές φορές, έχουμε κατηγορήσει την αστυνομία για κατάχρηση εξουσίας, για υπερβολές, για χίλια δυο πράγματα, επειδή είναι ο εύκολος στόχος.

Πίσω από αυτήν όμως, υπάρχει μια πολιτική ηγεσία. Που με τον τρόπο της εκπαιδεύει τους νεαρούς αστυνομικούς να γίνονται καμικάζι αυτοκτονίας.

Κρίμα για τα παιδιά. Η σκέψη όλων μας, είναι στις οικογένειές τους.

Posted in: ΓΝΩΜΕΣ