Από τη μία ο ένας ήθελε τη νίκη γιατί έπαιζε μπροστά στο κοινό του και για να απομακρυνθεί από τη ζώνη του υποβιβασμού. Ο άλλος ήθελε τη νίκη για να “ανασάνει” βαθμολογικά. Αυτό που ένωνε Ηρακλή και Αστέρα ήταν ότι πως έπρεπε πάση θυσία να μην ηττηθούν στο μεταξύ τους ματς. Και αυτό κατάφεραν! Μετά από ένα κακό ποιοτικά ματς με συνολικά 10 κίτρινες κάρτες, το πιο δίκαιο σκορ ήταν και το τελικό αποτέλεσμα (0-0).
Προβολείς για να σβήσουν δεν υπήρχαν αφού το ματς διεξαγόταν μεσημέρι. Ο καιρός ήταν αίθριος, άρα δεν έβρεχε και δεν χιόνιζε. Αέρα είχε αλλά δεν επηρέαζε τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών. Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί για να χαλάσει ένας αγώνας και αντί για ποδόσφαιρο, να οδηγήσει τους θεατές του στην σκέψη εάν υπήρχε άλλος τρόπος να διακοπεί το ματς; Την απάντηση έδωσε ο Τσινιάρης σε συνεργασία με τους παίκτες!
Πως; Μα, το παιχνίδι από το πρώτα κιόλας λεπτά ήταν αρκετά σκληρό, οι ποδοσφαιριστές είχαν πάρα πολλά νεύρα και μέχρι το 35΄ ο Τσινιάρης έβαλε 7 φορές το χέρι στην τσέπη του (ναι, κι όμως, καμία από αυτές στον Γιάκομπ!)! Έτσι, όπως πήγαινε το “πράγμα”, θα αναγκαζόταν να δείξει και το δρόμο προς τα αποδυτήρια σε κάποιον από αυτούς και σίγουρα δεν θα ήταν μόνο ένας...
Όσο για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι του αγώνα; Παιχνίδι κέντρου με αφόρητο ρυθμό και τις δύο ομάδες να μην απειλούν καθόλου, με εξαίρεση κάποια στημένα του Αστέρα. Ενώ η πρώτη ουσιαστικά ευκαιρία του πρώτου μέρους σημειώθηκε στο φινάλε αυτού, με τον Γιάκομπ να σουτάρει από πλεονεκτική θέση άουτ.
Ίδιο σύστημα, παρόμοια φιλοσοφία και οι δύο ομάδες κατάφεραν αυτό για το οποίο καταρχάς μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο: Να καταστρέψουν το παιχνίδι του αντιπάλου. Δεν κατάφεραν να υλοποιήσουν, όμως, το δεύτερο “σκέλος” της δουλειάς που προφανώς θα είχαν προετοιμάσει: Αντεπιθέσεις.
Το δεύτερο ημίχρονο ήταν διαφορετικό. Όχι πως ο ρυθμός έγινε καταιγιστικός και οι φάσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, αλλά τουλάχιστον υπήρχαν τέτοιες και ο Ηρακλής ανέβασε τις γραμμές του και κυνήγησε περισσότερο από τον Αστέρα το γκολ. Κι αυτό, όμως, κράτησε περίπου μέχρι το 60΄ και κατόπιν αντέδρασαν οι Αρκάδες. Δεν θα είχαν άδικο και οι δύο προπονητές εάν αισθάνονταν “προδομένοι” από τους παίκτες τους οποίους επέλεξαν να “πετάξουν” στο ματς, αφού ούτε αυτοί βοήθησαν στην εικόνα της ομάδας τους.
Το μόνο αξιοσημείωτο στα τελευταία λεπτά ήταν το ντεμπούτο του Καϊτά με τη φανέλα του Ηρακλή και φυσικά το γεγονός πως σε αντίθεση με το πρώτο ημίχρονο, στο δεύτερο βγήκε μόλις τρεις κίτρινες κάρτες (πάλι δεν ήταν ο Γιάκομπ αυτός που δέχτηκε κάποια από αυτές!). Προσθέστε και το σουτ του Ζερκά που μπλόκαρε εύκολα ο Ντεγκρά στις καθυστερήσεις. Όχι πως ήταν σημαντική ευκαιρία, αλλά αυτή ήταν μόνο, τι να κάνουμε;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου